Still Face Experiment, insanların sosyal etkileşimde nasıl davrandıklarını incelemek için geliştirilmiş bir deneydir. Bu deney, psikolog Dr. Edward Tronick tarafından 1975 yılında geliştirilmiştir ve anne-bebek etkileşimini incelemek için kullanılmıştır.
Deney, genellikle üç aşamadan oluşur:
- İlk aşamada, annenin bebeğiyle birlikte olumlu bir etkileşimi gözlemlenir. Anne bebeğiyle göz teması kurar, gülümser, konuşur ve oyuncaklarla etkileşime girer.
- İkinci aşamada, anne yüz ifadesini değiştirerek “durgun yüz” olarak bilinen bir ifadeye geçer. Bu ifade, duygusal olarak soğuk ve ilgisiz görünür. Bu aşamada, anne bebeğiyle herhangi bir etkileşime girmez ve yüz ifadesi sabit kalır.
- Son aşamada, anne tekrar olumlu bir etkileşim için geri döner ve bebeğiyle normal bir şekilde etkileşime geçer. Bu aşamada, annenin bebeğiyle tekrar göz teması kurduğu, gülümsediği, konuştuğu ve oyuncaklarla etkileşime girdiği görülür.
Bu deney, bebeğin annesiyle olan etkileşiminde meydana gelen değişimleri göstermektedir. İlk aşamada, annenin olumlu bir etkileşim sergilemesi bebeği mutlu ve rahatlatır. Ancak, ikinci aşamada anne bebeğiyle etkileşime girmeyince bebeğin stres seviyeleri artar. Bebek, annenin ilgisizliğine karşılık vererek ağlama, ısrarlı davranışlar veya diğer uyumsuz davranışlar sergileyebilir.
Still Face Experiment, sosyal etkileşimde duygusal bir bağlantının ne kadar önemli olduğunu göstermektedir. Bu deney aynı zamanda, annelerin bebekleriyle etkileşim kurmasının önemini ve bu etkileşimin bebeğin duygusal ve sosyal gelişimi için hayati önem taşıdığını vurgular.
Sonuç olarak, Still Face Experiment, insanların sosyal etkileşimde nasıl davrandıklarını ve bebeğin annesiyle olan etkileşiminde meydana gelen değişimleri gösteren önemli bir deneydir. Bu deney, annelerin bebekleriyle etkileşim kurmasının önemini vurgular ve bebeğin duygusal ve sosyal gelişimi için hayati önem taşıdığını gösterir.
0 yorum